خط قرمز اسکار روی نام زنان فیلمنامه نویس
تاریخ انتشار: ۱ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۷۴۵۷۳
به گفته اهل فن، طی سال‌های گذشته و به‌دنبال فعالیت‌های مستمر زنان هنرمند و فیلمساز، بالاخره آنها توانسته‌اند موفقیت‌هایی در دنیای پشت دوربین فیلمبرداری کسب کنند و توانایی‌های‌شان را به نمایش و منصه‌ظهور بگذارند.
با این حال، نکته‌ای که همین اهل فن مطرح کرده و عقیده دارند باید بیشتر از اینها به بحث گذاشته شود، این است که هنوز هم در دنیای سینما و فعالیت‌های پشت‌صحنه، تبعیض علیه زنان هنرمند اعمال می‌شود و فیلمنامه‌نویسان زن نتوانسته‌اند در رقابت‌های دو رشته بهترین فیلمنامه اقتباسی و اصیل، موقعیتی شبیه همکاران مرد خود پیدا کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
صنعت سینمای آمریکا در مقابل فیلمنامه‌نویسان زن
در صنعت سینمای آمریکا فیلمنامه‌نویسان زن زیادی وجود دارند که سالانه تعدادی از بهترین درام‌های اجتماعی، سیاسی، روانکاوانه و خانوادگی را ارائه می‌دهند. آنها همچنین به‌عنوان مشاور فیلمنامه هم حضور فعال و بسیار جدی در رشته تولید محصولات سینمایی دارند و با این حال، جامعه سنتی و مذکرپرور هالیوود حاضر به قبول موقعیت آنها و توانایی‌های‌شان نشده است.
جمله‌ای که عموم خانم‌های فیلمنامه‌نویس در این رابطه به زبان می‌آورند، این است که همیشه به آنها گفته می‌شود: «هر چه می‌دانی و هر آنچه که در ذهنت است را بنویس و روی کاغذ منتقل کن.» آنها هم صادقانه این کار را انجام داده و فیلمنامه‌های خوب و درخشانی می‌نویسند که بسیار مورد توجه تماشاگران جدی قرار می‌گیرد. با این حال، در پایان روز، این آنها نیستند که مورد تشویق قرار می‌گیرند. تا به امروز و در اکثر مواقع، این همکاران مرد فیلمنامه‌نویس آنها بوده‌اند که تشویق نثارشان شده و جایزه‌های گوناگون را دریافت کرده و به خانه برده‌اند. نصیحت بالا که سال‌هاست برای زنان فیلمنامه‌نویس تکرار می‌شود، امتیازی برای زنان هنرمند به همراه نداشته و فقط به استثمار ذهن خلاق و ذوق نوگرایانه آنها پرداخته است.
کازو ایشیگورو که اصلیتی ژاپنی دارد و نویسنده فیلمنامه درام بریتانیایی «زندگی» (۲۰۲۲) است، در رابطه با این نصیحت خیلی صریح می‌گوید: «این احمقانه‌ترین چیزی است که تا‌به‌حال شنیده‌ام. این چیزی شبیه مرور تصورات و پتانسیل ذهنی زنان نویسنده است و فایده‌ای برای‌شان نداشته است.»
کمپانی‌هایی که برای زنان، چراغ سبز ندارد
این در حالی است که نصیحت فوق به نوعی تفکر حاکم بر ذهن کسانی است که امورات کمپانی‌های فیلمسازی را می‌گذرانند و به‌عنوان مدیر این مراکز شناخته می‌شوند. همین افراد هستند که در‌نهایت چراغ سبز تولید فیلم‌ها را صادر می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که کدام فیلمنامه به‌صورت فیلم سینمایی درآید و کدام فیلمنامه به بایگانی سپرده شود. برخی تحلیلگران در این رابطه صحبت می‌کنند که زمانی در ابتدای امر فیلمنامه جذاب این زنان فیلمنامه‌نویس به قفسه بایگانی سپرده می‌شود، عموم تماشاگران و رای‌دهندگان آکادمی اسکار چگونه می‌توانند تماشاچی فیلم‌هایی باشند که ساخته نشده‌اند و بنابراین نمی‌توان درباره‌شان اظهارنظر کرده و جایزه‌ای به آنها داد؟ از داخل صنعت سینما شنیده می‌شود که بسیاری از این فیلمنامه‌ها تنها به این دلیل رد می‌شوند که نویسنده‌شان یک خانم است.شاید این نکته بتواند توضیح‌دهنده این ماجرا باشد در صنعتی که مردسالار است و توسط مردان احاطه شده، زنان باید تلاشی مضاعف و سخت را سازمان دهند تا آکادمی اسکار آنها را نیز ببیند و در رشته‌های نامزد شده همچون بهترین فیلمنامه اقتباسی و اصیل جای دهد.
شورش با دلیل زنان فیلمنامه‌نویس
در اوضاع و احوالی که آکادمی اسکار مدعی رعایت عدالت است و به خانم‌ها تبعیضی نمی‌شود، نه تنها زنان فیلمنامه‌نویس که حتی زنان فیلمساز هم برای کسب حقوق اولیه‌شان مبارزه می‌کنند و به‌نظر می‌رسد هنوز در مراحل اولیه کارشان هستند.
فیلمنامه‌نویسان زن با دیدن موفقیت‌هایی که خانم‌های فیلمساز در چند سال اخیر کسب کرده‌اند، جان تازه‌ای گرفته و فعالیت‌ها و مبارزات‌شان را گسترش داده‌اند. برای مثال، پیش‌بینی می‌شود امسال در رشته بهترین کارگردان سال نام چند خانم وارد شود و همین موضوع، خانم‌های فیلمنامه‌نویس را درگیر چالش‌های تازه‌ای کرده است. منتقدان سینمایی به این نکته اشاره می‌کنند که در سال ۲۰۱۴ که هشتگ «اسکار به‌شدت سفیدپوستانه است» متولد شد، نام هیچ فیلمنامه‌نویس خانمی در دو رشته بهترین فیلمنامه اقتباسی یا اصیل به چشم نمی‌خورد.
۶۵ در برابر ۱۱ نامزدی، بدون جایزه اسکار
یک بررسی تاریخی حکایت از آن می‌کند که از بین ۶۵ فیلمی که از سال ۲۰۰۹ به این طرف، نامزد دریافت جایزه بهترین فیلمنامه اصیل شده‌اند، فقط نام ۱۱ فیلمنامه‌نویس زن به چشم می‌خورد و در رشته بهترین فیلمنامه اقتباسی، این رقم به ۱۶ نفر می‌رسد. این موضوع منتقدان سینمایی را هم به واکنش واداشته است.
منتقدان در این‌باره صحبت می‌کنند که نگاه‌شان به ماجرا براساس جنسیت نویسندگان نیست و به کیفیت نوشته‌ها هم توجه زیادی دارند. به باور آنها، نوشته‌های فیلمنامه‌نویسان زن در اغلب مواقع جذاب و خوب بوده و به همین دلیل، آنها به دفاع از مظلومیت زنان فیلمنامه‌نویس پرداخته‌اند. آنها از شارلوت ولز و دانا استیونز، نویسندگان فیلمنامه فیلم‌های تحسین‌شده و اجتماعی «بعد از آفتاب» و «سلطان زن» اسم می‌برند که نوشته‌های‌شان امسال داعیه رقابتی جدی با فیلمنامه‌نویسان مرد دارند. بسیاری از تماشاگران جدی سینما، نام‌هایی چون «تیل»، «پرستار بچه» و «سرخ شدن» را به دو فیلم قبلی اضافه می‌کنند که چینونیه چوکوو، نیکیوتو جوسو و دومی شی آنها را نوشته‌اند.
روحیه جنگجوی آسیایی‌تبارها
نکته‌ای که رسانه‌ها و تحلیلگران سینمایی درباره‌اش حرف می‌زنند حضور فیلمنامه‌نویسان خانم غیرآمریکایی بین کسانی است که در کار نگارش فیلمنامه‌های انگلیسی‌زبان هستند. این تحلیل ارائه می‌شود که این حضور باعث تغییرات دیدگاه بین اهالی سینما و خانم‌های فیلمنامه‌نویس شده و جرات آنها برای ابراز وجود را افزایش داده است. یکی از منتقدان می‌گوید فیلمنامه‌نویسان خانم خارجی (که عمدتا هم آسیایی‌تبار هستند) روحیه‌ای جنگجو و پرخاشگر دارند و به‌راحتی سر تعظیم به سیاست‌های مردسالارانه حاکم بر هالیوود و کمپانی‌های فیلمسازی آن فرود نمی‌آورند. حضور آنها باعث دلگرمی بقیه همکاران‌شان در صنعت سینما شده و روحیه مبارزه و جنگجویی‌شان را افزایش داده است.
پرسش تحلیلگران سینمایی است که آیا در رابطه با بحث بی‌توجهی و کم‌توجهی به فیلمنامه‌نویسان خانم، راه افراط پیموده شده و بیش از حد در این‌باره بزرگ‌نمایی می‌شود؟
۹۴ سال اسکار و تنها ۱۰ جایزه برای زنان
نگاهی به تاریخ ۹۴ ساله مراسم اسکار نشان می‌دهد که سهم فیلمنامه‌نویسان زن از جوایز اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی و اصیل بسیار‌بسیار کم بوده و نمی‌توان حتی به ۱۰ نام هم اشاره کرد. در مبارزه فیلمنامه‌نویسان زن آمریکایی برای کسب موقعیت برابر با همکاران مردشان در این دو رشته، آنها تنها نیستند. این روزها نویسندگان خانمی با اصلیت لاتینی‌تبار، آسیایی، اروپایی و حتی آفریقایی هستند که شبیه شخصیت‌های زن مقاوم فیلمنامه‌های‌شان قصدی برای عقب‌نشینی ندارند و می‌خواهند به حقوق اجتماعی‌شان دست پیدا کنند. ظاهرا منبع الهام این نویسندگان همان شخصیت‌های خانمی هستند که در نوشته‌های‌شان و روی پرده سینما، با کمال میل چالش‌های مختلف و سخت را به جان می‌خرند تا به خواسته‌شان برسند.
به‌گفته یکی از آنها: «تنوع و اختلاف فقط در این نیست که چه کسی در پشت دوربین کارها را انجام می‌دهد. ماجرا قبل از شروع کار فیلمبرداری آغاز می‌شود و پیش از آن‌که کلید دوربین فیلمبرداری زده شود، ما با این موضوع طرف هستیم. کلید فیلمبرداری قرار است شروع چه داستانی را کلید بزند و این داستان را چه کسی نوشته است؟ این همان نکته بسیار مهمی است که همگان باید به آن توجه داشته باشند.»
آیا کسی صدای زنان هنرمند آمریکایی را می‌شنود؟
در حالی آمریکایی‌ها و مدعیان حمایت از حقوق زنان در روزهای گذشته تلاش کردند تا ایران را از کمیسیون مقام زن در سازمان ملل متحد حذف کنند و نهاد جهانی‌ای که باید حافظ حقوق تمامی ملل دنیا باشد، باز هم در زمین دشمن کشورهای مستقل بازی و ایران را از این کمیسیون حذف کرد، اما بررسی برخی از سیاست‌های داعیه‌داران حقوق زنان، نشان می‌دهد که آنها چگونه روی تلاش زنان هنرمند خط‌قرمز می‌کشند و جامعه مردسالار خود را مدعی رعایت حقوق زنان معرفی می‌کنند. بررسی بزرگترین رویداد سینمایی جهان نشان می‌دهد که با توجه به تاریخ ۹۴ ساله اسکار، تعداد زنانی که توانستند جایزه اسکار کارگردانی یا فیلمنامه‌نویسی را در دو بخش اقتباسی و اصیل به دست بیاورند کمتر از ۱۰ نفر است. حالا همین نگاه تبعیض‌آمیز جنسیتی مورد نقد جامعه هنرمندان زن آمریکایی قرار گرفته تا صدای خود را به گوش جهانیان برسانند.
روزنامه جام جم
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: اسکار زنان فیلمنامه نویس بهترین فیلمنامه اقتباسی زنان فیلمنامه نویس فیلمنامه نویس رشته بهترین فیلمنامه ها زنان هنرمند صنعت سینما برای زنان نوشته ها خانم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۷۴۵۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عکاسی فیلم هیچ‌گاه نمی‌میرد/ سینما و تئاتر هنر فردی نیست
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین،به نقل از روابط عمومی موزه سینما، امیر عابدی در ابتدای این کارگاه گفت: در سینمای ایران حضور در سمت‌های مختلفی را تجربه کردم تا بدانم زمانی که می‌خواهم در یک فیلم سینمایی کار کنم به دلیلی روابط مختلفی که میان صنوف وجود دارد، باید چگونه عمل کنم. به عنوان مثال یک برنامه ریز زمانی موفق است که بداند هر گروه کاری باید در چه ساعتی در صحنه حضور پیدا کند.
وی ادامه داد: من در دوره تجربه اندوزی تلاش کردم حرفه‌های مختلفی را در سینما بیاموزم و تجربه کنم و به دیگران هم توصیه می‌کنم که ابتدا عکاسی را با فیلم‌های کوتاه تجربه کنند تا روابطی که میان گروه‌های مختلف وجود دارد را یاد بگیرند.
کار در سینما طاقت فرسا است
عکاس فیلم «شب یلدا» افزود: فعالیت در سینما کاری طاقت فرساست و ممکن است مراحل فیلمبرداری برخی از پلان‌ها بارها تکرار شود. برخی فکر می‌کنند عکاسی فیلم کار ساده‌ای است. عده‌ای نیز تصور می‌کنند که ما فقط قاب فیلمبردار را لحاظ می‌کنیم، در صورتی که همیشه اینطور نیست. در بسیاری از مواقع، عکاس زاویه مورد نیاز خود را از قبل انتخاب می‌کند. در واقع شیوه ثبت بسیاری از عکس‌ها را در هنگام خواندن فیلمنامه در ذهن خود مرور می‌کنم.برخی از همکاران ما در حوزه عکاسی فیلم با فیلمنامه آثاری که در آن حضور پیدا می‌کنند آشنایی ندارند و این مسئله به هیچ وجه مورد قبول نیست. زمانی که فیلمنامه را می‌خوانید، کاراکترها را آنالیز کرده و به ایده‌هایی جدیدی می‌رسید.
شخصیت منفی نیاز به لنز واید دارد
عابدی با بیان اینکه گاهی پیش آمده که یک کارگردان از قاب‌های من تاثیر گرفته است، افزود:مثلا می توان‌برای گرفتن کلوز آپ از شخصیت منفی با لنز واید و برای شخصیت مثبت از لنز تله استفاده کرد و این مسئله به دلیل تاثیرات روانشناسی موجود در لنزها است. این موارد زمانی کاربرد خواهد داشت که فیلمنامه اثر را به خوبی مطالعه کنید. جز وظایف یک پروژه است که با عکاس کاملا همراهی کند .
وی ادامه داد: ارتباطاتی که بین عوامل وجود دارد مانند چرخ دنده به صورت ارگانیک عمل می‌کند ،سینما و تئاتر به هیچ عنوان هنر فردی نیست. برقراری تعامل و روابط عمومی بالا بخشی از وظیفه یک عکاس است است. بازیگر مقابل دوربین پارتنر یک عکاس به شمار می‌رود و باید بتوان با او تعامل مناسبی داشت.
عکاس « قرمز» در ادامه این نشست گفت: سالها پیش یک دوره یکساله کلاس بازیگری گذراندم تنها برای اینکه بدانم یک بازیگر چگونه رفتار می‌کند و چگونه حسش به صورت فیزیکی یا میمیک صورت به شکل بیرونی بروز می کند . در بازیگری رویکردهای متفاوت وجود دارد عده ای کاملا حسی بازی می کنند و برخی مبتنی بر تکنیک برخورد عکاس در یک پروژه باید با هر کدام از اینها متفاوت باشد .
عابدی با بیان اینکه در گذشته عکاسی با نگاتیو صورت می‌گرفت و به همین دلیل با دشواری‌های بیشتری همراه بود، ادامه داد: به دلیل وجود نگاتیو، در آن زمان من با دقت بیشتری به رصد کردن شرایط برای تهیه عکس ها می‌پرداختم. به صورت اصولی در همه فیلم‌ها، تمرین نهایی وجود دارد که باید همه چیز از جمله گریم و لباس مانند اجرای نهایی باشد و در این شرایط می‌توان بخش زیادی از عکس ها را در تمرین تهیه کرد. یادگرفتن سینما از صفر تا صد و شناخت کامل پروسه تولید بسیار مهم است . یادگیری این موارد در طول دوران کاری برای من بسیار مفید بوده و خصوصا حضور در کلاس بازیگری تاثیر زیادی در زندگی حرفه‌ای من داشته است.
یکی از وظایف عکاس کنجکاو کردن مخاطب است
عابدی خاطرنشان کرد: یکی از وظایف عکاس فیلم، وسوسه کردن و ایجاد کنجکاوی در مخاطبان است. مثلا در فیلم «ساکن طبقه وسط» شهاب حسینی ۳۸ نقش متفاوت را برعهده داشت که عکس‌های مربوط به آن شخصیت‌ها می‌توانست تبلیغات مثبت فراوانی را باعث شود. در صورتی که تنها به استفاده یک عکس از آن فیلم به عنوان تبلیغ در سطح شهر بسنده شد.
عکاس فیلم «آلزایمر» افزود: برخی عقیده دارند عکاسی فیلم دیگر مرده است و این باور اشتباه است.. یادم می آید در اواسط دهه هشتاد برای اولین بار در فیلم «مزرعه پدری» از دوربین دیجیتال استفاده کردم که برایم ریسک بزرگی به شمار می‌رفت.
وی ادامه داد: باید توجه داشت همه زوایایی که عکاس تدارک می‌بیند، عیناً مشابه فیلم نیست. به علاوه که او بخش مربوط به پشت صحنه را هم پوشش می‌دهد. افزون بر این، خلاقیت در حیطه عکاسی نقشی بسیار مهم برعهده دارد. به این دلایل است که اعتقاد دارم عکاسی فیلم هیچ‌گاه نمی‌میرد.
اکبر عالمی دریای دانش بود
وی افزود: دلیل اهمیت خواندن فیلمنامه برای من این است که از کلیت فیلم و کاراکترها به تحلیل برسم و متوجه شوم برای هر کدام به چه میزان تمرکز نیاز دارم. ضمن اینکه زمانی که فیلمنامه‌ای را مطالعه می‌کنم، متوجه می‌شوم کدام قسمت‌ها نیاز به عکس دارد.
عابدی با یادی از اکبر عالمی بیان داشت: او در این زمینه دریای دانش بود و همواره از او می‌آموختم. متاسفانه او را در دوران کرونا از دست دادیم. اگر امروز عالمی در جمع ما حاضر بود من بسیار از دانش او استفاده میکردم.
وی با اشاره به اهنیت نگاه تهیه کننده‌ها، خاطرنشان کرد: برای اینکه متوجه میزان حرفه ای بودن یک تهیه کننده شویم کافی است ببینم عکاس انتخاب شده برای یک فیلم چه میزان حرفه ای و با تجربه است چرا که این انتخاب نشان دهنده این امر است که تهیه کننده چه میزان به فکر تبلیغات اکران است
ماندن در سینما اهمیت دارد
وی درباره چگونگی ورود به سینما نیز گفت: ورود پیدا کردن به سینما چندان دشوار نیست، بلکه باقی ماندن در این فضا است که اهمیت دارد. بارها افرادی را به پروژه‌های مختلفی معرفی کرده‌ام، چراکه دارای توانمندی و استعدادی ویژه بودند. اما اکثرا نتوانستند بیش از حضور در یک پروژه را تجربه کنند. بسیاری در شرایط کاری نمی‌توانند موفق عمل کنند. مسیر من چنین بوده است که ابتدا به دنبال آموختن سینما بودم و سپس حضور در فیلم کوتاه و پروژه‌های مختلف این عرصه را تجربه کردم. این فرآیند سه سال به طول انجامید. امروزه یا یک موبایل هم می‌توان فیلم ساخت در صورتی که فیلمسازی وعکاسی با نگاتیو بسیار دشوار بود. جوان‌ترها چندان دنبال تجربه‌های تازه نیستند در صورتی که فردی همچون علیرضا داوودنژاد فیلم «روغن مار» را با یک گوشی آیفون فیلمبرداری کرد.
وی ادامه داد: عکاس خوب فیلم باید علاوه بر داشتن اطلاعات کافی در زمینه عکاسی، مدیوم سینما و اجزای آن را نیز به خوبی بشناسد. من هنوز هم در آموزشگاه‌های سینمایی دوره‌هایی را برای افرادی برگزار می‌کنم که در رشته بازیگری و کارگردانی تحصیل کرده‌اند و دوره‌های مختلف آن را گذرانده‌اند. در این کلاس‌ها درباره ارتباط میان بازیگری با دیگر حوزه‌ها و خصوصا عکاسی صحبت می‌کنم. در گذشته بازیگران پیش از بستن قرارداد نام عکاس را جویا می‌شدند و این مسئله برای آنها اهمیت زیادی داشت زیرا عکس‌ها بسیار دیده می‌شدند. البته امروزه عکس فیلم اهمیت بیشتری به لحاظ میزان دیده شدن پیدا کرده زیرا محیط ارائه آن بسیار گسترده‌تر شده است.
خلاقیت بزرگترین عنصر یک عکاس است
عابدی درباره شاخص‌های یک عکس خوب گفت: اکسپوز درست اولین مسئله است و نورسنجی نیز باید به درستی صورت بگیرد و این مسئله الفبا برای هنر عکاسی است. نکته بعدی کمپوزیسیون یا کاربندی مناسب است و بعدی مجموعه‌ای از اکت بازیگر، نورپرداژی، صحنه آرایی وشکار آن یک لحظه است که باعث ماندگار شدن یک عکس می‌شود.
وی ادامه داد: مجموعه‌ای از عناصر زیبایی شناسانه باعث ساخته شدن یک عکس خوب می‌شود. ضمن اینکه نورپردازی در عکاسی فیلم، توسط نورپرداز پروژه انجام می‌شود و به همین علت فرآیند عکس‌برداری چندان وقت گیر نیست.
این هنرمند بیان داشت: بزگترین عنصری که هر عکاس می‌تواند در کار خود به آن متکی باشد، بهره‌گیری از خلاقیت است. عکاس رایگان و ارزان یکی از معضلات این حرفه است. میانگین تعداد عکس‌ها در گذشته ۴۰ حلقه سی و شش تایی بود در صورتی که امروز بسیاری از عکاسان برای هر جلسه از فیلم تعداد زیادی عکس تهیه می‌کنند. در ابتدای ورود فناوری دیجیتال به سینما، نسبت به آن اعتماد کافی وجود نداشت و به همین دلیل من هم به صورت دیجیتال و هم نگاتیو عکس‌هایی را تهیه میکردم. متاسفانه امروزه بر روی عکس ویرایش بسیار زیادی انجام می‌شود و حتی اندازه قاب را تغییر می‌دهند که اتفاقی بسیار غیر حرفه‌ای است.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901653
جاده کندوان یک طرفه شد